🐿️ Jak Się Spowiadać Z Grzechu Nieczystości
Wtedy regularna spowiedź maksymalnie co miesiąc jest jak lekarstwo, poddawanie się szczególnemu działaniu Miłosierdzia Bożego. Czyni nas też bardziej czujnymi na działanie duchowe, na pokusy, które często przybierają postać pozorów dobra. Z tą przeszkodą wiąże się innego rodzaju opór: po co się spowiadać, skoro znowu upadnę.
Nie można niejako „samemu” oczyścić się z ich ciężaru. Konieczna jest spowiedź. Grzech powszedni natomiast to wykroczenie przeciwko prawu Bożemu i moralności w materii lekkiej (może też być ciężkiej, ale bez całkowitej zgody bądź świadomości czynionego zła).
Spowiedź jest ważnym elementem wiary chrześcijańskiej i może być bardzo pomocna w osiągnięciu duchowej równowagi. Aby dobrze się spowiadać, należy przygotować
Sakrament Pokuty: Jak Spowiadać się z Lenistwa? Następnym etapem jest pytanie: jak spowiadać się z lenistwa? Lenistwo, jako jeden z grzechów głównych, wymaga szczególnej uwagi podczas sakramentu pokuty. Musimy być zdolni do zidentyfikowania tych momentów, kiedy lenistwo wpływa na nasze życie duchowe i relacje z innymi.
Odpowiedź: 1. Ekskomunice podlega nie rozgrzeszenie, ale osoba, która rozgrzeszała. 2. Szóste przykazanie (nie cudzołóż) obejmuje wszystkie grzechu przeciwko godności małżeństwa i czystości. 3. Wspólnik kapłana w grzechu przeciwko szóstemu przykazaniu to ta osoba, z którą kapłan by popełnił ten grzech. J.
Rachunek sumienia dla młodzieży - wzór I. Ten rachunek sumienia, który czytasz powstał z myślą o młodzieży przystępującej do sakramentu bierzmowania. Bardzo często spotykam się z sytuacją, która dla mnie jako spowiednika jest zawsze bardzo niepokojąca: wiele osób, tak młodzieży, jak i dorosłych, przychodzi do spowiedzi z
Także i zachęta oraz wskazówki ze strony spowiednika są rzeczą nie do pogardzenia. Spowiadajcie się tedy jak najczęściej, a na pewno na tym wiele skorzystacie. Jeśli jednak musicie odroczyć spowiedź, a nawet jeśli ją odraczacie bez ważnej przyczyny, życzeniem Chrystusa Pana jest, abyście z tego powodu nie zaprzestawali
Mylnie uważa się, że grzechy ciężkie to te, za które nie otrzymamy rozgrzeszenia i dlatego nazywa się je śmiertelnymi. Grzechy ciężkie zabijają miłość, są przeciwne miłości Boga i bliźniego. Ksiądz może je rozgrzeszyć podczas spowiedzi, jeśli grzesznik wyraża mocne postanowienie poprawy i żal za grzechy. Z kolei grzechy
13 GRZECHÓW, których nie odpuści ci twój proboszcz. Jak oczyścić swoje sumienie? Można iść na mszę świętą, razem z innymi wiernymi wyznać grzechy i otrzymać zbiorowe odpuszczenie (niestety, działa to tylko w przypadku grzechów lekkich, tzw. powszednich). Z pozostałymi grzechami - ciężkimi i śmiertelnymi - trzeba pójść do
2) Jak trzeba się przygotować do Komunii Świętej? a) co do ciała: - mieć czyste ciało (buzię, ręce) - być czysto ubranym - zachować post eucharystyczny (1 godz. przed Komunią Świętą nic nie jeść i nie pić) b) co do duszy: - mieć łaskę uświęcającą (nie mieć grzechu ciężkiego) - uświadomić sobie KOGO przyjmujemy
Musi on w sobie zawierać zamiar wyspowiadania się najszybciej, jak tylko będzie to możliwe. Były rzecznik Episkopatu Polski precyzował: Idąc za wskazaniami Katechizmu Kościoła Katolickiego numer 1452, biskupi napisali, że taki żal odpuszcza nawet grzechy śmiertelne, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi
Z tego powodu wielu opuszcza konfesjonał z ogólnym poczuciem niezadowolenia, ponieważ nie wyznali tego, co stanowi ich główny problem sumienia, albo czują się zawiedzeni postawą spowiednika i mają pretensje zarówno do niego, jak i do Boga, za własną bezsilność. Wśród takich penitentów można bowiem odnaleźć osoby, które w
PXDvdI. Częstotliwość przystępowania do spowiedzi wyznaczają nam na ogół dwie rzeczywistości: nakaz związany z przykazaniem kościelnym i obietnica, którą przekazała światu św. Małgorzata Maria Alacoque. Czy któraś z nich jest gwarancją dobrej spowiedzi? Drugie przykazanie kościelne nakazuje nam przystępować do sakramentu pokuty i pojednania przynajmniej raz w roku. Nie ma w nim nic o konkretnym miesiącu czy okresie liturgicznym (choć przyjęło się spowiadać w czasie wielkanocnym). I jak praktykującym katolikom wydaje się oczywiste, że ten raz do roku jest pewnym minimum, tak chyba każdy z nas ma przekonanie, że przykazanie (nakaz) samo w sobie jest słabą motywacją do działania. Z kolei św. Małgorzata Maria Alacoque rozpowszechniała obietnicę daną przez Jezusa tym, którzy przez dziewięć pierwszych piątków będą przystępować do Komunii świętej. Warto tu zauważyć, że w jej przekazie nie ma nic na temat przystąpienia do spowiedzi właśnie w pierwszy piątek, lecz by w ten dzień być w stanie łaski uświęcającej niezbędnej do pełnego przeżycia Eucharystii. Jednak przyjęło się w Kościele myślenie, że to jest najlepszy dzień na spowiedź, której towarzyszy obietnica otrzymania miłosierdzia Bożego w chwili śmierci. Zatem w tym przypadku spowiedź pierwszopiątkowa może być traktowana (zupełnie nieświadomie) jako waluta służąca do wykupienia sobie gwarancji na miejsce w Niebie. Dobra spowiedź nigdy nie będzie wynikiem ani przestrzegania prawa ani kurczowego trzymania się obietnic. Niektóre małżeństwa prowadzą raz na jakiś czas tzw. dialog małżeński. Spotykają się we dwoje, wymieniają się spostrzeżeniami, przepraszają za to co było złe, patrzą gdzie popełnili błędy w wychowaniu dzieci, a gdzie zaniedbali swoją relację małżeńską. Gdyby teraz włożyli to w pewien schemat: dialog w każdy pierwszy piątek miesiąca lub dialog raz na dwa miesiące, to czasem musieliby czekać 2-3 tygodnie, by szczerze ze sobą porozmawiać i wrócić na właściwy tor. Na pytanie jak często się spowiadać nie ma prostej odpowiedzi. Podobnie jak na banalne pytania: jak często myć samochód, jak często wyrzucać śmieci, jak często chodzić do lekarza. Na każde z tych pytań można odpowiedzieć najprościej jak się da: tak często jak zajdzie taka potrzeba. Jak wyczuć, który moment jest odpowiednim na spowiedź? W tym zawsze pomaga regularny rachunek sumienia, czyli systematyczny wgląd w ostatnie godziny, dni mojego życia. Codzienny lub chociaż cotygodniowy rachunek sumienia może wydaje się być czymś trudnym, ale jest nieustanną kontrolą i trzymaniem ręki na pulsie. Jak regularne przeglądy samochodu pomogą nam szybko zgłosić awarię, tak regularne spoglądanie we własne sumienie nie pozwoli nam na to, by przez dłuższy czas rozmijać się z Bogiem i żyć w niewiedzy o konieczności pojednania się z Nim. Nie można więc jednoznacznie powiedzieć: spowiadaj się co tydzień, co dwa, co miesiąc, co pół roku. Trzeba by powiedzieć: po pierwsze spowiadaj się wtedy, gdy tracisz możliwość przystępowania do Komunii świętej, po drugie wtedy, gdy widzisz, że brak tobie miłosierdzia dla innych, po trzecie, gdy widzisz, że zdanie Boga coraz mniej znaczy przy dokonywaniu twoich codziennych wyborów. Ks. Piotr Sobczyński Zobacz publikacje dotyczące sakramentu spowiedzi: YOUCAT. Spowiedź Spowiedź sakramentalna Praktyczny przewodnik dla penitentów i spowiedników Spowiedź. To naprawdę pomaga! Spowiedź. Sakrament odpuszczenia grzechów
W czasie spowiedzi zastanawiasz się, czy powiedzieć "lekkie grzechy"? Nie wiesz, jak często trzeba chodzić do spowiedzi? Poznaj opinię eksperta. 1. Jak często należy się spowiadać? Czy jest jakiś najlepszy czas na spowiedź? Czy lepiej się spowiadać w okresach, gdy Kościół zachęca nas do tego, na przykład w pierwsze piątki miesiąca? Czy to ma wpływ na jakość spowiedzi? Zawsze wyznacznikiem jest tu przede wszystkim mój stan duchowy. Jeśli popełniłem grzech ciężki, to Kościół będzie mnie zapraszał, bym jak najszybciej wrócił do stołu eucharystycznego. Im szybciej się "ogarnę" duchowo i będę w stanie pójść do spowiedzi, tym lepiej. Degradujące działanie grzechu ciężkiego będzie krócej trwało. Natomiast w sensie rozwoju duchowego, jeżeli nie chodzi o spowiadanie się z grzechów ciężkich, ale z grzechów lekkich, i zależy nam na postępie duchowym, to najlepiej omówić to ze stałym spowiednikiem, jeśli go mamy. Mogą bowiem być różne okresy w życiu duchowym, gdy człowiek już intensywnie próbuje się rozwijać. Czasami bywa tak, że spowiedź jest potrzebna co dwa tygodnie, czasami rzadziej, więc warto o tym spokojnie ze stałym spowiednikiem pogadać. 2. Czy trzeba spowiadać się z "lekkich grzechów"? Jeśli tylko grzech ciężki odgradza nas od przystępowania do Eucharystii, to jaki jest sens spowiadania się z grzechów lekkich? Święty Jan XXIII w swoim dzienniku zapisał, że chyba nigdy w życiu nie popełnił grzechu ciężkiego. Zatem zasadniczo wystarczyłoby mu regularne uczestniczenie w Eucharystii, która gładzi grzechy lekkie. W takich przypadkach spowiedź stanowi wyraz pobożności takiego człowieka lub ma dla niego wymiar formacyjny. Pamiętajmy, że sakrament pokuty to doświadczenie łaski! To nie tylko oczyszczenie. W tym sakramencie otrzymujemy też łaskę do tego, żeby trwać w dobru. Bóg nie tylko nam przebacza, lecz również nas wzmacnia. Spowiedź zawsze jest spotkaniem z Bogiem działającym i stanowi wyraz miłości: "Chcę być jeszcze bardziej dla Ciebie, Boże, więc chcę odrzucić nie tylko te grzechy, które mnie odrywają od Ciebie, ale też grzechy powszednie, które są niewiernością wobec Ciebie". 3. Dlaczego Kościół mówi o spowiedzi raz do roku w okresie Wielkanocnym? Jaki jest więc sens chodzenia do spowiedzi, jeśli nie ma najpierw tej relacji, jeśli w powszechnej świadomości wiernych nakaz dorocznej spowiedzi wielkanocnej nie idzie w parze z utrzymywaniem relacji z Bogiem żywym? Przykazanie kościelne, które obliguje do spowiedzi w każdym roku, pojawiło się w określonym czasie, kiedy nie spowiadano się prawie wcale albo bardzo rzadko. Miało ono de facto zachęcić do tego, żeby ten sakrament zupełnie nie wypadł z życia chrześcijanina. W średniowieczu ustanowiono wymóg absolutnego minimum, a dzisiaj to minimum wielu traktuje jako maksimum. W oczach części wiernych jest to poprzeczka zawieszona tak wysoko, że po jej przeskoczeniu od razu czują się dobrymi chrześcijanami. Praktyka częstszej spowiedzi, a co za tym idzie częstszej Komunii, domaga się reanimacji. 4. Czy częste spowiadanie się może być zagrożeniem? Do spowiedzi wierni często idą nie dlatego, że uwiera ich grzech. Powodem jest choćby jakaś rodzinna okazja: msza imieninowa rodzica albo chrzest kuzyna, a wtedy wypada przystąpić do Komunii. Inną praktyką bywa tak regularna spowiedź, że sam jej rytm sprawia, że dopiero poszukuje się w życiu grzechu niejako pod presją, że oto nadszedł pierwszy piątek miesiąca. Myślę, że pewna regularność może przynieść coś dobrego. Uczy przede wszystkim tego, że taki regularny rachunek sumienia z zamkniętego odcinka czasu jest dokładniejszy. Nawet jeśli jest naznaczony rutyną, to mam szansę prędzej coś odkryć niż w przypadku długich odcinków czasu. Oczywiście, można dyskutować, jaka ma być częstotliwość spowiedzi. Ważne przy tym jest to, żeby nie traktować spowiedzi jako rodzaju wierszyka, który odklepuję. Jeżeli ciągle mówię te same zdania, nie widzę żadnych innych aspektów życia, to może dotyka mnie jakaś rutyna czy formalizm. Wtedy zachęcałbym albo do poszukania innej formuły rachunku sumienia, albo do zapytania spowiednika, co mogę zrobić, bo dostrzegam u siebie zgubną dla wiary rutynę. Więcej przydatnych informacji o spowiedzi znajdziesz w książce: "Spowiedź nie musi bardzo boleć" Piotra Jordana Śliwińskiego OFM Cap.
Czasami pojawia się wprost wątpliwość i penitenci też ją wyrażają, że po rachunku sumienia coś ich męczy, a nie wiedzą, jak to powiedzieć. Pamiętajmy, że spowiednik to jest ktoś, kto jest po naszej stronie, a nie przeciwko nam. W sakramencie pokuty jest wielka koalicja przeciwko grzechowi w składzie: Bóg, Kościół, spowiednik i ja. Jeśli nie wiemy, co powiedzieć, mówmy tak, jak potrafimy, ewentualnie zastrzegając, że nie wiemy, czy dobrze powiemy, ale tak to przeżywamy i tak rozumiemy. Oczywiście będą też takie grzechy, które będzie nam wstyd powiedzieć do lustra, a co dopiero w konfesjonale. Dlatego ważne jest, by przed ich wyznaniem pomodlić się przy rachunku sumienia. Miejmy świadomość, że swój grzech powierzamy Bogu miłosiernemu, a kapłan Go tylko reprezentuje. Jest ważny, ale to Bóg wybacza nam grzechy. Nie warto kombinować, mówiąc tak, że ksiądz nie zrozumie i przepchnie się coś bokiem. Nie o to chodzi! Bóg patrzy na mnie z miłością i mnie przyjmie, wystarczy, że stanę przed Nim w prawdzie. Żal za grzechy nie musi być emocjonalny, nie muszą mi ciurkiem cieknąć łzy. Żal za grzechy w rozumieniu teologicznym to postawa woli. Nie chcę tego, Boże, ze względu na to, że Ty tego nie chcesz, że Ty uważasz to za zło, że to jest sprzeczne z Twoją Ewangelią. * * * Tekst pochodzi z bardzo przydatnej książki ojca Śliwińskiego. Nie bój się więcej spowiedzi i przeczytaj "Rachunek sumienia z o. Jordanem" >> Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć.
Grzechy w małżeństwie Więź małżeńska jest zagrożona przez grzech, który godzi w miłość, wierność i uczciwość małżeńską. Warto więc zwrócić uwagę na wykroczenia dotyczące przysięgi małżeńskiej, a następnie spojrzeć na ich ocenę moralną. Nikogo nie trzeba przekonywać, że na co dzień żyjemy we wspólnotach, tworzymy je i wzrastamy dzięki nim. Szczególnym rodzajem wspólnoty jest – jak przypomina Katechizm Kościoła Katolickiego w numerze 1601 – „Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu”. Więź małżeńska jest zagrożona przez grzech, który godzi w miłość, wierność i uczciwość małżeńską. Grzech przeciw małżeństwu stanowi zatem zdradę lub naruszenie dobra, które wypływa z samego powołania małżeńskiego. Warto więc zwrócić uwagę na wykroczenia dotyczące przysięgi małżeńskiej, a następnie spojrzeć na ich ocenę moralną. Tekst opublikowany w Zeszytach Odnowy w Duchu Świętym - 2012 otrzymaliśmy dzięki uprzejmości autora. Przeciw miłości W rozumieniu chrześcijańskim celem miłości małżeńskiej jest wola uświęcenia drugiego człowieka, stworzonego na „obraz i podobieństwo Boga”, a więc pomoc w jego wzroście duchowym. Wśród wykroczeń przeciwko miłości małżeńskiej możemy wskazać na egoizm, hedonizm i niegodziwe praktyki przeciwko poczęciu. Egoizm [łac. ego ‘ja’] charakteryzuje postawę życiową, która skłania się ku poszukiwaniu wyłącznie własnego dobra, podporządkowywanie wszystkiego i wszystkich swej wygodzie, przyjemności czy nawet zachciankom, zawartym w ukrytym programie – oczekiwaniach w odniesieniu do postępowania współmałżonka, jego myślenia, uczuć, ubierania się, itp. Zaprzecza w ten sposób miłości, bo pomija bezinteresowność i gotowość ofiary na rzecz współmałżonka. Próba budowania „domu na piasku”, urządzania się według własnych wizji i przekonań, skutkuje stwierdzeniem o nieudanym związku. Taka postawa może wynikać z niedojrzałości osobowej albo stanowić świadomy wybór. Hedonizm małżeński jest wykorzystaniem aktów małżeńskich wyłącznie dla uzyskania zmysłowej przyjemności, co degraduje osobę współmałżonka do poziomu przedmiotu użycia. Hedonizm jest również źródłem różnych nadużyć i zboczeń przekreślających osobową godność ciała, jak i wykluczających rodzicielski sens aktywności płciowej. Hedonizm w połączeniu z niegodziwymi praktykami przeciw poczęciu oznaczają postępowanie, które równocześnie przekreśla miłość i czystość małżeńską. Niegodziwe, grzeszne i szkodliwe są przerywanie zbliżenia cielesnego oraz stosowanie środków antykoncepcyjnych mechanicznych i chemicznych. Antykoncepcja wyklucza prawdę „daru”, a nadto fałszuje mowę ciała, wpisaną przez Boga w istotę przymierza małżeńskiego, niszczy w ten sposób więź oblubieńczą ze Stwórcą. Przeciw wierności Wierność oznacza, że małżonkowie mają prowadzić życie małżeńskie tylko ze sobą, wyłączając inne osoby. Niewierność stanowi grzech przeciwko czystości małżeńskiej, przykazaniu Bożemu i przeciwko sakramentalnej przysiędze małżeńskiej wierności, którą składa się w czasie zawierania małżeństwa. Niewierność małżonków sakramentalnych zaczyna się wcześniej w sferze wiary i praktyk religijnych (zaniedbanie modlitwy i sakramentów świętych, szczególnie w różnych sytuacjach stresowych), a więc od niewierności Bogu. Niewierność narusza ona ścisłe prawa drugiej osoby, a więc łamie także sprawiedliwość. Często zdarza się, że tragedie małżeńskie zaczynają się od niewinnych zabaw, jak anonimowe flirty przez komunikatory internetowe. W wielu wypadkach taka sytuacja prowadzi do zdrad i rozwodów nie tylko z winy mężczyzn, ale i kobiet. Właśnie dla kobiet uczucia są tak bardzo ważne i tak często w małżeństwie nieodwzajemnione czy niespełnione. W tym momencie zmienne z natury swej uczucia są stawiane na pierwszym miejscu i mylone z miłością. Jak zauważa Jacek Pulikowski – „całe rzesze młodych dziewcząt są wykorzystywane przez sprytnych ‘graczy’ na uczuciach. Coraz liczniejsze (i to nieraz bardzo młode) żony zdradzają swych mężów. Coraz więcej jest rozwodów. Coraz więcej ludzi bez żadnej trwałej więzi bawi się seksualnie, bez dopuszczenia nawet myśli o dziecku, jedynie dla przeżyć, dla usprawiedliwienia nazywając to ‘miłością’. A ci wszyscy, którzy ten bałagan napędzają (bo na nim zarabiają), chciwie liczą swoje judaszowe srebrniki. Judaszowe, bo zarabiane na ludzkiej krzywdzie”. Chodzi między innymi o tych, którzy zajmują się dystrybucją pornografii. Przeciw uczciwości Uczciwość małżeńska odnosi się do kwestii dotyczących wspólnego małżeńskiego życia. Domaga się, aby żadna ze stron nie była przez drugą wykorzystywana. Chodzi o obowiązki związane z wychowaniem dzieci, prowadzeniem domu, zarabianiem pieniędzy na utrzymanie. Grzechem jest spychanie obowiązków na drugą osobę. Przeciw uczciwości jest także nieliczenie się ze współmałżonkiem w kwestii współżycia seksualnego – chodzi o wykorzystywanie (narzucanie współżycia) lub zaniedbywanie współmałżonka, zaniedbywanie go, a przez to narażania na cudzołóstwo. Uczciwość małżeńska domaga się także, by współżycie dokonywało się z poszanowaniem godności współmałżonka, którego nie można traktować jako przedmiotu służącego seksualnemu zaspokojeniu. Stąd warto mieć świadomość, że nie wolno małżonkowi narzucać stosowania środków antykoncepcyjnych sprzecznych z prawem moralnym. Grzechem przeciwko uczciwości jest również brak dyskrecji w sprawach małżeńskich. Chodzi o mówienie innym o tzw. sprawach wstydliwych, które mogą ośmieszać lub dyskredytować małżonków. Wbrew uczciwości jest też ingerencja w sprawy sumienia współmałżonka. Jest to ważne w sytuacjach trudnych, żeby nie ograniczać się do wymuszania natychmiastowych rozwiązań, moralizowania, pouczania, wyśmiewania czy innego odbierania godności małżonkowi przez drugą stronę. Ocena moralna Sumienie chrześcijańskie, które dokonuje wartościowania konkretnych czynów i zachowań, powinno opierać się na prawie Bożym. W ten sposób próbuje ono zatem, jak przypomina adhortacja apostolska „Reconciliatio et paenitentia”, odpowiedzieć na pytanie: „dlaczego i w jakiej mierze grzech jest ciężki ze względu na to, że obraża Boga oraz ze względu na skutki dla człowieka?” (nr 17). Sumienie pozwala rozróżnić grzech śmiertelny od grzechu powszedniego. Wskazuje, że grzech śmiertelny pozbawia człowieka łaski uświęcającej, przyjaźni z Bogiem. Wprowadza taki nieład w duszy, że człowiek odwraca się od celu ostatecznego, czyli od Boga, przerywając tym samym wędrówkę ku życiu wiecznemu i w konsekwencji wybierając śmierć. Grzech powszedni powoduje natomiast, że człowiek – mimo iż nie porzuca drogi Bożej – to jednak zatrzymuje się chwilowo lub zwalnia kroku. Jednak mogą one również stopniowo doprowadzić do popełnienia grzechu śmiertelnego. Czyny, które zawsze rodzą zło - bez względu na intencję, z jaką się je podejmuje – są w teologii moralnej określane jako „czyny wewnętrznie złe”. Są one radykalnie sprzeczne z dobrem osoby, stworzonej na obraz Boży. Dobra intencja, szczególne okoliczności popełnienia grzesznego czynu mogą łagodzić ich zło, ale nie mogą go usunąć. Mogą rodzić się z rozpaczy, samotności, presji otoczenia, ale pomimo tego zło jakie się dokonało zniszczyło jakieś wielkie dobro. Cóż z tego, że możemy usprawiedliwić daną osobę zdejmując z niej częściowo ciężar osobistej winy moralnej (dostrzeżmy jej ludzką niedojrzałość, zrozumiemy powagę motywów jakimi się kierowała) jeśli zło, które popełniła i tak zniszczyło jej zdolność do kochania współmałżonka, poważnie skomplikowało jej życie osobiste i rodzinne, doprowadziło do nałogu, rozwodu, pozbawiło życia istotę ludzką. Właściwe rozeznanie służy więc temu, aby na trudne pytania i niekiedy poważne problemy sumienia nie dawać zbyt prostych odpowiedzi. Kryteria oceny Kościół, wypowiadając się zdecydowanie na temat zła moralnego osądza jedynie zewnętrzne zachowania, a więc ludzkie czyny, a nie człowieka, który się tego czynu dopuścił. Odpowiedzialność moralna za swoje czyny dotyczy wszystkich ludzi, ale nie wszyscy traktują ją jako grzech. Grzech jest wtedy, gdy dany człowiek jest chrześcijaninem - przeżywa osobistą więź z Bogiem i ma świadomość, że wyrządzając świadomie i dobrowolnie komuś zło występuje przeciwko przykazaniu miłości Boga i człowieka. W odniesieniu do oceny moralnej małżonków warto wziąć pod uwagę nie tylko osobowy rozwój, ale i w jakim okresie małżeństwa pojawiają się grzechy seksualne. Pomimo zewnętrznego podobieństwa każdego z grzechów, w ocenie jest widoczna zasadnicza różnica, gdy na przykład zachowania antykoncepcyjne pojawiają się przy możliwości regularnego współżycia seksualnego, czy po okresie wstrzemięźliwości związanym z fazą karmienia piersią. Czy np. chodzi o małżeństwo bezdzietne czy mające już kilkoro dzieci. Podejście Kościoła do osób popełniających grzechy ma swoje odbicie w definicji grzechu śmiertelnego, który według encykliki „Veritatis splendor”, „dotyczy materii poważnej i który nadto został popełniony z pełną świadomością i całkowitą zgodą” (nr 70). Zarówno teologia moralna jak i praktyka duszpasterska dobrze znają sytuacje, w których czyn poważny ze względu na swoją materię nie stanowi grzechu śmiertelnego, z powodu braku pełnej świadomości lub całkowitej zgody osoby, która go dokonuje. W refleksji nad grzechami seksualnymi warto zatem pamiętać, że ich ocena moralna dokonuje się nie tylko na podstawie jednego z trzech kryteriów, ale na podstawie wszystkich trzech kryteriów: ciężkości materii grzechu (wielkości zła), świadomości człowieka i dobrowolności jego zachowań. Bardzo dużo ludzi, gdy mówi o swoich grzechach seksualnych przypomina sobie, że popełniając je kierowali się opinią środowiska, która traktowała takie decyzje za normalne, dobre. Dlatego przez długi czas nie zdawali sobie sprawy, że popełnione przez nich czyny są grzechem. Oni sami mieli jakieś poczucie zła, ale nie byli w stanie w pełni tego sobie uświadomić. Albo że naciski rodziny były tak silne, że nie umieli się im przeciwstawić. Ci wszyscy ludzie mówią bardzo ważną prawdę o swojej świadomości i wolności w podejmowaniu brzemiennej w skutki decyzji. Sfera seksualna Obszarem szczególnie delikatnym, podatnym na wpływy otoczenia jest sfera seksualna. Grzechy natury seksualnej osłabiają życie modlitwy, prowadząc ku rezygnacji z niego, aż do obojętnością wobec Boga. Osłabiają także wolę trwania w dobrym i ułatwiają podjęcie całego szeregu decyzji, które systematycznie odrywają od Boga. Lekceważenie jeszcze stosunkowo małych problemów seksualnych może spowodować pojawieniem się znacznie większych problemów i grzechów. W szczególnych sytuacjach może się nawet zdarzyć, że u niektórych ludzi grzechy seksualne prowadzą do potęgowania się wewnętrznego lęku i zniewolenia przez złego ducha. Deklaracja o niektórych zagadnieniach etyki seksualnej „Persona humana” przypomina, że „Według tradycji chrześcijańskiej i nauki Kościoła oraz wskazań prawego rozumu porządek moralny w dziedzinie seksualnej obejmuje dobra życia ludzkiego tak wielkiej wartości, iż wszelkie bezpośrednie naruszenie tego porządku jest obiektywnie przekroczeniem ciężkim” (nr 10). Taka postawa wynika z afirmacji sfery seksualnej. Zachwyt nad darem współżycia małżeńskiego jest tak wielki, że Kościół dostrzega w nim obecność samego Boga. Takie piękne założenia muszą mieć wpływ na interpretowanie grzechów małżeńskich. Lęk, oziębłość i stałe poczucie zagrożenia grzechem lub poczucie prawie nieustannego wpadania w grzechy ciężkie może świadczyć o tym, że małżonkowie źle zinterpretowali naukę Kościoła. Gdyby formacja katolicka podążała w takim kierunku, to w którymś momencie trzeba by dojść do sformułować fałszywego wniosku, że sakramentalne małżeństwo jest wyborem życia najbardziej zagrażającym zbawieniu, bo przecież małżonkowie są nieustannie narażeni na grzech śmiertelny. Przekazywanie ludziom informacji, że kontakt z kochaną osobą – współmałżonkiem oznacza nieustanne zagrożenie grzechem ciężkim jest zarówno teologicznym, jak i moralnym nonsensem. Do „ciężkich wykroczeń” w sferze seksualnej możemy zakwalifikować gwałt, aborcję, wykorzystywanie seksualne, współżycie seksualne poza związkiem małżeńskim. Grzechy „mniejszego kalibru” mogą także prowadzić, zwłaszcza gdy są lekceważone, do rozwinięcia się niebezpiecznych skłonności w nałóg, a podatności w uzależnienie. I tak antykoncepcja nie tylko pomaga podjąć decyzję współżycia z przypadkową osobą (złamanie przykazania „nie cudzołóż”), ale zwiększa prawdopodobieństwo podjęcia decyzji o aborcji, gdy pomimo zabezpieczeń dojdzie do poczęcia dziecka. Rozwiązłość seksualna prowadzi do coraz częstszych przypadków molestowania seksualnego. Ku świętości Jednostronność oceniania grzechów seksualnych pod kątem tylko „ciężkiej materii” może być podobnym zagrożeniem, jak kwestionowanie odpowiedzialności człowieka za swoje czyny. Zarówno duszpasterze jak i małżonkowie mają często problem z przyjęciem wyważonych proporcji tak, aby z jednej strony dostrzegać powagę grzechów seksualnych, i nie kwalifikować ich zaraz jako śmiertelne, a z drugiej strony - dostrzegać złożoność ludzkich wyborów – całą gamę uwarunkowań popełnienia grzechu. Tak więc chodzi o to, aby ważąc stopień odpowiedzialności człowieka za jego czyn nie lekceważyć grzechów seksualnych i tym samym nie osłabiać woli walki, aby ich nie popełniać w przyszłości. Jest wielu ludzi, którzy mają jakieś swoje problemy seksualne, ale są znani jako bardzo dobrzy małżonkowie, troszczący się o współmałżonka, dzieci, mający słuszną opinię ludzi dobrych i szlachetnych. Starają się oni żyć uczciwie, wkładają wysiłek w uporządkowanie swojego życia seksualnego, dążą do poprawy. Widać, ze zależy im na zachowaniu czystości. Wiele małżeństw katolickich, które na co dzień starają się żyć z Bogiem, w wielu dziedzinach życia wiernie zachowuje Boże przykazania, ma to przeświadczenie, że ich miłość nie może tak od razu, nagle, zaowocować grzechem śmiertelnym w sferze seksualnej. Żyją w pokoju serca, że pomimo upadków w sferze seksualnej wynikłych ze słabości lub z niewiedzy czują się kochani przez Boga. Bóg ich strzeże przed grzechem ciężkim. Nie lekceważą swoich problemów seksualnych, starają się nawracać (wychodzi im to raz lepiej, raz gorzej). Traktują je słusznie jako grzechy powszednie i wyznają przy okazji regularnej spowiedzi, albo polecają je Bogu w czasie „spowiedzi powszechnej” na początku Mszy Świętej i przystępują do stołu Pańskiego. Zakończenie Związek mężczyzny i kobiety był od najdawniejszych czasów „zagrożony niezgodą, duchem panowania, niewiernością, zazdrością i konfliktami, które mogą prowadzić aż do nienawiści i zerwania go” (KKK 1606). Ważna jest więc nie tylko świadomość owych zagrożeń, ale podejmowanie konkretnych działań, które pomogą przezwyciężyć je, aby małżeństwo, wolne od wszelkiej niewoli namiętności, zajaśniało nowym blaskiem świętości. Jeżeli człowiek stara się unikać okazji do grzechu, walczy z nim, to jest to bardzo ważny znak, tego, że jest w niej dążenie ku dobru, ku Bogu, że łaska Boża w nim działa i wspomaga wysiłek pracy nad sobą w ciągłym nawracaniu się i budowaniu swojego życia na trwałym fundamencie, który stanowi wiara w Ewangelię. « Powrót POWITANIE KS. KRYSTIANADnia r. w parafii na rozpoczęcie każdej Mszy św. został przywitany nowy Wikariusz Ks. Krystian Piekarski, który dekretem Biskupa Łomżyńskiego z dniem 1 lipca został skierowan...ODPUST NMP NIEUSTAJĄCEJ POMOCYDnia 27 czerwca 2022 r. w naszym Sanktuarium przezywaliśmy już ósmy odpust ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Mszy św. odpustowej z kazaniem i procesją przewodniczył Ks. Bp Tadeusz...ODSŁONIĘCIE I POŚWIĘCENIE KAPLICZKI ŚW. JANADnia 26 czerwca 2022 r. na rozpoczęcie Mszy św. odprawianej o godz. przy ul. Świętojańskiej odsłonięta i poświęcona została kapliczka św. Jana Chrzciciela. Kapliczka ta powr&oacu...POŻEGNANIE KS. EMILA SASINOWSKIEGODecyzją Ks. Bpa Janusza Stepnowskiego w naszej parafii 30 czerwca kończy pracę duszpasterską Ks. Emil, którego Ksiądz Biskup mianował z dniem 1 lipca zastępcą Dyrektora Centrum Edukacji...
Tweet Episkopatu z ""80 lat temu, 29 lipca 1941 roku, podczas apelu w niemieckim obozie #Auschwitz, o. Maksymilian #Kolbe zgłosił się na śmierć głodową za współwięźnia Franciszka Gajowniczka. . """Episkopat regularnie udostępnia różne informacje na Twitterze. Na profilu EpiskopatNews można znaleźć nawet kilka tweetów w ciągu dnia. Dotyczą one wszelkich spraw, które mogą zainteresować wiernych. Jakie są najnowsze wpisy Episkopatu na Twitterze?EpiskopatNews na Twitterze80 lat temu, 29 lipca 1941 roku, podczas apelu w niemieckim obozie #Auschwitz, o. Maksymilian #Kolbe zgłosił się na śmierć głodową za współwięźnia Franciszka Gajowniczka. @pdm_missio: [MISYJNY SYNOD DZIECI 2022] 👩🎓👨🎓Powoli zaczynamy odliczać do naszego spotkania 😍🙏Od dziś do Misyjnego Synodu Dzieci dzi…RT @rwatykanskie: „Istnieje potrzeba głoszenia Ewangelii, aby dać dzisiejszym ludziom radość wiary. Głoszenie nie dokonuje się przede wszys…RT @ReligiaTVP: Trwa Ogólnopolski Tydzień św. Krzysztofa👼 To doskonała okazja do wsparcia misjonarzy w ramach akcji orgaznizowanych przez @…RT @BpmmMarek: Z Martą, Marią i Łazarzem łączy Jezusa nie tylko relacja zażyłości i przyjaźni, ale przede wszystkim miłość, która nakazuje…RT @sdmgrzegorz: Na drodze do Jerozolimy jest Betania. Na drodze do domu Ojca jest dom przyjaciół. Jezus mógłby zrobić wszystko sam, ale pr…RT @bpmsolarczyk: Świadectwo świętego rodzeństwa, Marii, Marty i Łazarza potwierdza wartość doczesnego i duchowego wsparcia ofiarowanego na…RT @Abp_Jozef: „Módl się tak, jakby wszystko zależało od Pana Boga, pracuj tak, jakby zależało od Ciebie” to niejako streszczenie opisu pos…Wspomnienie św. Marty, Marii i Łazarza#BibliaNaDziś: "Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością" (Łk 10, 38-42). @Pontifex_pl: Kiedy porażka ustępuje miejsca spotkaniu z Panem, życie odradza się do nadziei i możemy się pojednać: z samymi sobą, z bra…RT @Pontifex_pl: Panie Jezu, nasza siło i pocieszenie, pozostań z nami, gdy słabnie nadzieja i zapada noc rozczarowania. Gdy Ty idziesz obo…RT @ReligiaTVP: 📅 Pierwszego listopada minie 200 lat od urodzin św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego. Zakonnice ze zgromadzenia, które założ…RT @ReligiaTVP: 👨👩👧👦Do obejrzenia programu #RodzinnyEkspres zaprasza bp Arkadiusz Okroj @diecezjapelplin.💻 #TVPVOD ➡ @ekaipl: Aby wstąpić w progi kościelnych uczelni, należy złożyć wymagane dokumenty i przejść pozytywnie przez poszczególne etapy procesu…RT @rwatykanskie: „Wędrówka uczniów do Emaus jest obrazem naszej osobistej drogi i drogi Kościoła. Pan wychodzi nam na spotkanie, chce na n…#PolskaPielgrzymuje dniach 29-31 lipca, w Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej, odbędą się 29. Ogólnopolskie Spotkania Trzeźwościowe pod hasłem: „Chciani i kochani przez Boga”. @ekaipl: Niech wasza pielgrzymowanie będzie świadectwem dla świata, niech wasza modlitwa, wiara i entuzjazm zarażają innych – mówił do p…RT @ArchLodz: W niedzielę, 31 lipca 2022 roku, o godz. 18:00 czasu polskiego, w maronickiej katedrze pw. św. Jerzego w Bejrucie, odprawiona…RT @rwatykanskie: W pokutną pielgrzymkę @Pontifex_pl włączyli się także przedstawiciele rdzennych mieszkańców Kanady. Przez tydzień pielgr…ZOBACZ KONIECZNIEPoznań: Najlepsze szkoły nauki jazdy. Tu warto robić prawko Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera
jak się spowiadać z grzechu nieczystości
